شخصیت‌های ایرانی در دیوان عبدالوهاب البیاتی

چکیده: شاعر معاصر عرب از میراث اسلامی و خصوصاً ایرانی بهره برده است؛ برای نمونه، عبدالوهاب بیاتی شخصیت­های تاریخی ایرانی را شاعرانه در شعر خویش آورده است. بیاتی این شخصیت­ها را به­گونه­ای موفقیت­آمیز برای دلالت بر مفاهیم روحی و انسانی عامی چون شناخت و عشق و اصلاح­طلبی و انقلاب و سفر و دگرگونی به­کار برده است. بازتاب این شخصیت­ها در شعر وی هم­نوا و متناسب با چهره­ای است که از هر یک از آن­ها در تاریخ به اثبات رسیده است. بیاتی به صرف نقل تاریخ این شخصیت­ها اکتفا نکرده است، بلکه نمایه­ای امروزی بر آن­ها نشانده و به­وسیله­ی آن­ها قضایا و دل­مشغولی­های معاصرش را که با دیدگاه­ها و نگرش­های هر یک از آن­ها مناسب یافته است، ذکر کرده است. ابداع شعری بیاتی، چهره­ای دوست­داشتنی از این شخصیت­ها را ارایه می­دهد؛ برای این منظور، وی با خیال­پردازی و استفاده از اسطوره­ها و تغییر در اصل داستان­ها و با استفاده از روش­های شعری مختلفی چون اسلوب ماسک و صراحت­گویی بدین امر رسیده است.